Πανόραμα Ιρλανδίας

Ιρλανδία σημαίνει λογοτεχνία 

Aπό τον Όσκαρ Ουάιλντ ως τον Τζέιμς Τζόυς, οι προτομές των Ιρλανδών συγγραφέων που φιγουράρουν στα ράφια των μεγαλύτερων βιβλιοθηκών του κόσμου είναι αμέτρητες. Σε αυτό βοηθούν τα 3 βραβεία Νόμπελ, αλλά και τα εκατοντάδες κλασικά βιβλία που απαρτίζουν μια σπουδαία παρακαταθήκη του ιρλανδέζικου αίματος που κοχλάζει, ιδίως όταν παράγει λέξεις.

Sheridan Le Fanu (1814 – 1873): Η γνώση είναι δύναμη – και η δύναμη του ενός ή του άλλου είναι ο μυστικός πόθος των ανθρώπινων ψυχών.

Συγγραφέας γοτθικών παραμυθιών και μυθοπλασίας τρόμου, ήταν ο πρώτος εφευρέτης του απέθαντου βρικόλακα, τον οποίο αργότερα, ο Μπραμ Στόκερ επρόκειτο να εξερευνήσει και να διευρύνει στη δική του μυθοπλασία. Το πιο διάσημο βιβλίο του ήταν το πρωτοπόρο και σκανδαλιστικό Carmilla που αφορούσε τις περιπέτειες μια γυναίκας με άσβεστη δίψα για αίμα και σεξ.

Oscar Wilde (1845 – 1900): Μπορώ να αντισταθώ σε όλα εκτός από τον πειρασμό.

Ο Όσκαρ Φίνγκαλ Ο’Φλάχερτι Ουίλς Ουάιλντ, όπως ήταν το πλήρες όνομά του γεννήθηκε το 1854 και σπούδασε στο Δουβλίνο και την Οξφόρδη. Ποιητής, πεζογράφος, διηγηματογράφος και θεατρικός συγγραφέας κατάφερε να γίνει ο πιο αναγνωρίσιμος καλλιτέχνης της Βικτωριανής εποχής, αγαπώντας να σκανδαλίζει τόσο με τις ιδέες του περί αισθητισμού, όσο και με την προσωπική του ζωή.

Από το κλασικό πια, Πορτραίτο του Ντόριαν Γκρέι, ως το Η σημασία του να είναι κανείς σοβαρός, ο συγγραφέας συνέχισε να ασκεί κριτική στα ήθη της βικτοριανής εποχής ακόμα και μέσα από τη φυλακή, όταν έγραφε την Μπαλάντα της φυλακής του Ρέτινγκ και φυσικά, το Εκ Βαθέων, στο οποίο εξετάζει την καριέρα, αλλά και τη σχέση του με τον Λόρδο Άλφρεντ Ντάγκλας.

Bram Stoker (1847 – 1912): Ακούστε τους—τα παιδιά της νύχτας. Τι μουσική κάνουν

Ο Στόκερ έκανε δημοφιλή τον απέθαντο βρικόλακα με την ιστορία του Κόμη Δράκουλα στο μυθιστόρημά του, Δράκουλας που ξεχωρίζει ως ένα από τα πιο διάσημα fiction μυθιστορήματα που γράφτηκαν ποτέ. Από το 1897 που εκδόθηκε για πρώτη φορά, συνεχίζει να πουλάει εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως κερδίζοντας κάθε λεπτό που περνάει εκατοντάδες αναγνώστες που καρδιοχτυπούν με την ιστορία του αισθαντικού μεν, αιμοσταγούς δε, βαμπίρ.

W.B. Yeats (1865 – 1939): Οι καλύτεροι στερούνται κάθε πεποίθησης, ενώ οι χειρότεροι είναι γεμάτοι με πάθος και ένταση.

Η συνείδηση και η ιρλανδική ταυτότητα ήταν τα θέματα πάνω στα οποία εστίασε το έργο του ένας από τους κορυφαίους ποιητές του 20ου αιώνα, μεταφρασμένος σε όλες τις γλώσσες.

Ο Ουίλιαμ Μπάτλερ Γέιτς υπήρξε μία από τις σημαντικότερες λογοτεχνικές προσωπικότητες του περασμένου αιώνα. «O μεγαλύτερος ποιητής του καιρού μας», σύμφωνα με τον Τόμας Έλιοτ, έγραψε θεατρικά και δοκίμια, διηγήματα, πεζά, ενώ ήταν ο ιδρυτής του περίφημου Abbey Theatre της Ιρλανδικής Ακαδημίας Γραμμάτων και μέλος της πρώτης ιρλανδικής Γερουσίας. To 1923 κατέκτησε το βραβείο Νόμπελ για το σύνολο του έργου του.

George Bernard Shaw (1856 – 1950): Η νεότητα σπαταλιέται στους νέους.

Και ποιος δεν ξέρει τον διάσημο Πυγμαλίωνα του; Ο Μπέρναρντ Σω ήταν ένας από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή στο Λονδίνο κατά το πρώτο μισό του 20ού αιώνα. Ήταν θεατρικός συγγραφέας, δημοσιογράφος και πολιτικός ακτιβιστής. Έζησε μέχρι τα 94, ενώ το 1925 τιμήθηκε κι αυτός με το Νόμπελ λογοτεχνίας.

James Joyce (1882 – 1941): Η ιστορία, είπε ο Στίβεν, είναι ένας εφιάλτης από τον οποίο προσπαθώ να ξυπνήσω.

Πιθανώς ο πιο σεβαστός Ιρλανδός συγγραφέας, ο Τζόις ήταν μυθιστοριογράφος, διηγηματογράφος και ποιητής. Παρά την ιρλανδέζικη καταγωγή του, άλλωστε ήταν αυθεντικό τέκνο του Δουβλίνου, ο Τζόυς εγκατέλειψε την Ιρλανδία ζώντας στο Παρίσι και την Τεργέστη.

Η ανάγνωση του έργου του αποτελεί αληθινή πρόκληση αλλά και μύηση σε νέους λογοτεχνικούς ορίζοντες που φέρνουν στο φως νέα πεδία σκέψης και ανάλυσης στις υπαρξιακές αναζητήσεις. Οι Δουβλινέζοι, το Πορτραίτο του Καλλιτέχνη και φυσικά, το εμβληματικό έργο Οδυσσέας, ανήκουν στην σπουδαία λογοτεχνική κληρονομιά που άφησε ο συγγραφέας στην ανθρωπότητα.

Samuel Beckett (1906 – 1989): Τα λάθη μου είναι η ζωή μου

Ο συγγραφέας του Περιμένοντας τον Γκοντό είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς στον κόσμο, για τον οποίο η Ιρλανδία είναι ιδιαίτερα περήφανη, αφού κέρδισε ένα ακόμα Νόμπελ Λογοτεχνίας για τη συνεισφορά στη λογοτεχνία και τη δραματουργία. Τα έργα του φημίζονται για το μινιμαλιστικό ύφος και τον απαισιόδοξο τόνο τους.